آيه شماره 10 از سوره مبارکه فاطر
مَن كَانَ يُرِيدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِيعًا إِلَيْهِ يَصْعَدُ الْكَلِمُ الطَّيِّبُ وَالْعَمَلُ الصَّالِحُ يَرْفَعُهُ وَالَّذِينَ يَمْكُرُونَ السَّيِّئَاتِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ وَمَكْرُ أُوْلَئِكَ هُوَ يَبُورُ
هر كس سربلندى مىخواهد سربلندى يكسره از آن خداستسخنان پاكيزه به سوى او بالا مىرود و كار شايسته به آن رفعت مىبخشد و كسانى كه با حيله و مكر كارهاى بد مىكنند عذابى سختخواهند داشت و نيرنگشان خود تباه مىگردد
عزّت واقعى، نزد خداست، نه پیش مردم. «فللّه العزّة جمیعا»
عزّت واقعى، در سایهى ایمان و عمل صالح است. «فللّه العزّة جمیعا... الكلم الطیّب و العمل الصالح»
میان عقیده با عمل رابطهى تنگاتنگ است و در یكدیگر اثر مىگذارند. «العمل الصالح یرفعه»
راه مؤمنان كه عزّت را از طریق ایمان و عمل صالح مىجویند، راه رشد و تكامل است. «یصعد - یرفع» و راه دیگران كه عزّت را از طریق فریب و نیرنگ مىخواهند محو و هلاكت است. «یبور»
هیچ كس با نیرنگ و گناه به عزّت نمىرسد. «یبور»
تعداد بازديد : 149
نویسنده فضه محمدی در دوشنبه 03 فروردين 1394 |
نظرات(0)